Motywacja dla dzieci: nauczanie dzieci pracowitości, pasji i odporności

(Przykładowy scenariusz, znajduje się na dole strony)

Jak zachęcić dziecko do ciężkiej pracy i nie poddawania się? Wskazówki, jak motywować dzieci i uczyć pracowitości.

Jak ciężko pracować i się nie poddawać?

Dyscyplina, koncentracja i ciężka praca są często postrzegane jako niezbędne do robienia wielkich rzeczy. Ale jak możemy motywować dzieci do robienia wielkich rzeczy, skoro podjęcie ryzyka i ciężka praca często oznacza konfrontację twarzą w twarz z uczuciem zniechęcenia, frustracji i niskiej samooceny?

Wskaż staranność

Staranność definiuje się jako cechę wykonywania określonego zadania skutecznie i z sercem. Oznacza robienie trudnych rzeczy z postawą dobrej woli i może stymulować poczucie zaufania i odpowiedzialności. Podkreśla jakość opieki. Robienie rzeczy z miłością, troską i precyzją często prowadzi do szczególnego rodzaju osobistej satysfakcji, jaką jest nagroda za pracowitość.

Sukces i porażka

Różnica między mistrzem a kimś, kto poniósł porażkę, nie polega na medalach i nagrodach, ale na tym, że mistrz, pomimo porażki próbował dalej. Kiedy obserwujemy ludzi tzw. sukcesu, widzimy ich na szczycie - przychodzą do nas myśli: ten to miał szczęście, udało mu się lub dostał od kogoś. A jednak często opowiadają oni swoją historię, która nie należała do najłatwiejszych. Ich wchodzenie na szczyt często okupione było wieloma latami wytężonej pracy, wielu nieudanych prób i ogromnej determinacji dotarcia do celu. W pewnym momencie swojego życia dali z siebie wszystko – szkoląc się lub doskonaląc jakiś talent, a następnie kontynuując to poprzez praktykę. W ten sposób dotarli do celu. Do miejsca w którym teraz są.

Zawsze dobrze jest uczyć dzieci, zarówno słowami, jak i przykładem, że porażka jest czymś normalnym, a to, co często wydaje się „porażką”, jest krokiem w stronę czegoś głębszego. Dobrze jest przypominać dzieciom i sobie, że ludzie, którzy odnoszą największe sukcesy, to ci, którzy nie poprzestają na pierwszej lub drugiej porażce, ale mają dość odporności, aby się podnieść i ciężko pracować, aby spełnić swoje pragnienia.

Pozytywne nawyki

Nawyki i dyscyplina idą ręka w rękę. Nawyk to czynność, którą wykonujemy w sposób na tyle powtarzalny, że później robimy to automatycznie (np. mycie zębów po przebudzeniu, godzinny bieganie rano czy modlitwa przed jedzeniem). Zachęcanie dzieci do pozytywnych nawyków tworzy zdrowe wzorce zachowań.

W końcu dzieci, którym uda się wykształcić pozytywne nawyki, będą mogły wykorzystać poczucie dyscypliny dla siebie (mogą na przykład pomyśleć: „Nie mam motywacji, aby to zrobić, ale wiem, że zrobienie tego pomoże mi w inny sposób”) .

Oto kilka sugestii, jak zachęcać dzieci do pracowitości:

• Pomóż dzieciom zrozumieć zasady społeczne, korzyści i wyniki

Aby być sumiennymi, dzieci muszą zrozumieć, że w społeczeństwie obowiązują zasady, które pomagają nam wszystkim żyć razem. Pomaganie naszym dzieciom w zdrowym zachowaniu opartym na współpracy może również pomóc im zrozumieć, że ludzkie obowiązki idą obok praw człowieka, czyniąc świat lepszym miejscem dla nas wszystkich.

• Pomóż dzieciom zaplanować zadania

Zachęcaj dzieci, aby nauczyły się organizować siebie, swój czas i swoje rzeczy oraz pokaż im narzędzia, które pomogą im zaplanować, w jaki sposób mogą osiągnąć rzeczy, które coś dla nich znaczą.

• Mierz i oceniaj wydajność

Pomóż dzieciom przyzwyczaić się do zastanawiania się nad tym, jak dobrze poszło dane działanie, oraz do określenia, co jeszcze należy zrobić, aby ulepszyć, poprzez mierzenie i ocenianie tego, co zrobiły, oraz zachęcanie ich, aby próbowały to robić w duchu obiektywizmu.

• Wykorzystaj ich entuzjazm

Czasami dzieciom może być trudno wykonać zadanie, które nie przynosi bezpośredniej przyjemności ani korzyści, dlatego poproś je, aby wykonywały zajęcia, które są ich pasją. Można to osiągnąć poprzez otwarte i pełne troski rozmowy, które pomogą im zrozumieć i okiełznać swoje pasje.

• Pomóż dzieciom unikać prokrastynacji

Przypomnij im powiedzenie „nie zostawiaj na jutro tego, co możesz zrobić dzisiaj”, pamiętając, że oni również potrzebują dużo czasu na odpoczynek.

• Od najmłodszych lat ćwicz punktualność

Dzieci idą tam, gdzie zabierają je rodzice. Staraj się być punktualny i daj mu strategie, aby i oni mogli to praktykować, gdyż poszanowanie czasu własnego i innych może pomóc dziecku w drodze do osiągnięcia osobistych celów.

• Doceniaj szeroki zakres umiejętności

Z przyjemnością wypróbuj te sugestie w domu i pamiętaj, że w połączeniu z innymi umiejętnościami (takimi jak cierpliwość, kreatywność i życzliwość) pracowitość pomoże Twojemu dziecku odnieść sukces w tym, co sobie zamierzyło osiągnąć.

----------------------------------------------------------------------------------

Scenariusz zajęć bajkoterapii "Motywacja dla dzieci: nauczanie dzieci pracowitości, pasji i odporności"

Zajęcia rozpoczynają się od przywitanie dzieci i wprowadzenia ich w tematykę zajęć – motywacji, pracowitości, pasji i odporności. Prowadzący opowiada dzieciom, że będą razem odkrywać, jak ważne są te cechy i jak można je rozwijać poprzez bajki i zabawę.

1. Rozgrzewka – wszystkie dzieci wstają i wykonują kilka ćwiczeń gimnastycznych, aby rozruszać ciała i przygotować się do dalszej pracy.

2. Część teoretyczna – prowadzący opowiada dzieciom historię o małym króliczku, który był bardzo pracowity i dzięki swojej pracowitości zdobył wiele nagród i osiągnął sukces. Przypomina też dzieciom, że każdy może osiągnąć sukces, jeśli będzie pracowity, pasjonuje się tym co robi i nie poddaje się w trudnych sytuacjach.

Był sobie mały króliczek o imieniu Krawędziak. Był bardzo pracowity i ambitny. Dzień w dzień chodził na pola, zbierał marchewki i przeszukiwał łąki w poszukiwaniu najlepszych skarbów natury. Jego praca nie była łatwa, ale Krawędziak był zdeterminowany, aby odnaleźć jak najwięcej smakołyków.

Jednego dnia Krawędziak postanowił wziąć udział w konkursie na największą i najsmaczniejszą marchewkę w krainie Królestwa Królików. Przez wiele tygodni ciężko pracował, dbał o swoje uprawy, podlewał je, nawoził i pielęgnował. Nie zrażał się trudnościami, nie poddawał się, mimo że inni króliki wydawały się być bardziej doświadczeni i odważni.

W końcu nadszedł dzień konkursu. Krawędziak z niepokojem przyszedł na miejsce, gdzie króliki prezentowały swoje największe i najsmaczniejsze marchewki. Jego serce zabiło mocniej, gdy zobaczył, jak olbrzymie i kolorowe były marchewki konkurentów.

Jednak gdy przyszedł czas prezentacji jego marchewek, Krawędziak poczuł się pewnie i dumnie. Jego marchewki były wyjątkowe – duże, jędrne i soczyste. Sędziowie byli zachwyceni i ogłosili, że Krawędziak zdobył pierwsze miejsce w konkursie!

Króliczek został nagrodzony złotym pucharem i dużym zapasem marchewek. Ale największą nagrodą dla niego była duma i radość z osiągnięcia sukcesu dzięki swojej pracowitości i determinacji.

Krawędziak podzielił się również swoją historią z innymi królikami, zachęcając ich do ciężkiej pracy i marzenia o sukcesie. Przypomniał im, że każdy może osiągnąć swoje cele, jeśli będzie pracowity, pasjonuje się tym co robi i nie podda się w trudnych sytuacjach.

Od tego czasu Krawędziak był uznawany za bohatera króliczego królestwa, a jego historia była przekazywana z pokolenia na pokolenie jako przykład tego, że nawet najmniejsze stworzenia mogą osiągnąć wielkie rzeczy, jeśli tylko w to uwierzą i będą pracowite.

3. Ćwiczenie praktyczne – dzieci otrzymują zadanie do wykonania, które ma na celu sprawdzenie ich pracowitości, pasji i odporności. Każde z dziecka otrzymuje kolorową kartkę i zestaw kredek, aby mogły przekazać swoje emocje i myśli poprzez rysunek. Po wykonaniu zadania każdy pokazuje swoje prace i tłumaczy, co chciał przekazać.

4. Rozmowa – po zakończeniu ćwiczenia prowadzący przeprowadza rozmowę z dziećmi na temat tego, jak się czuły podczas wykonywania zadania, co sprawiało im trudność, a co sprawiało przyjemność. Prowadzący zachęca dzieci do dzielenia się swoimi doświadczeniami i radzi, jak mogą być jeszcze lepsi i bardziej pracowici.

5. Zakończenie – prowadzący podsumowuje zajęcia, przypomina dzieciom o ważności pracowitości, pasji i odporności oraz zachęca do praktykowania tych cech również poza zajęciami.

Na zakończenie dzieci dostają od prowadzącego odznaki "Mistrza Motywacji" i obiecują, że będą starać się być coraz bardziej pracowite, pasjonujące się i odporne. Zajęcia kończą się pożegnaniem i życzeniami sukcesów w rozwijaniu się.

----------------------------------------------------------------------------------

Scenariusz zajęć bajkoterapii "Motywacja dla dzieci: nauczanie dzieci pracowitości, pasji i odporności"

1. Wprowadzenie (5 minut):

Na początku zajęć prowadzący witają wszystkie dzieci i krótko opowiadają o temacie dzisiejszych zajęć, czyli motywacji, pracowitości, pasji i odporności. Wyjaśniają, dlaczego są to ważne cechy w życiu każdego człowieka i jak mogą pomóc dzieciom osiągnąć swoje cele.

2. Rozgrzewka:

Aby rozruszać ciała dzieci i przygotować je do dalszych działań, prowadzący proponują krótkie ćwiczenia fizyczne, takie jak skakanie, pomrukiwanie czy taniec. Podczas tego czasu dzieci będą również mogły podzielić się swoimi pomysłami na to, co lubią robić i co je motywuje.

3. Czytanie opowiadania:

Prowadzący czyta dzieciom krótkie opowiadanie na temat motywacji, pracowitości, pasji i odporności. Bajka opowiada o przygodach małego bohatera, który mimo trudności nie poddaje się i dzięki swojej determinacji osiąga swoje cele.

Poznajmy dziś Anielkę.

Anielka od najmłodszych lat uwielbiała tańczyć. Jej marzeniem było wzięcie udziału w prestiżowym konkursie tanecznym i otrzymanie nagrody głównej. Niestety, ale nie bardzo wierzyła w siebie i swoje umiejętności i obawiała się, że nie jest wystarczająco dobra, by zmierzyć się z najlepszymi tancerzami. Nauczycielka Anielki bardzo ją chwaliła i zachęcała do wzięcia udziału, nawet jakby miała tylko spróbować swoich sił, ale dziewczynka bała się przegranej. Wstydziła się, że zostanie wyśmiana, gdy nie zajmie pierwszego miejsca. Pani i mama mocno ją zachęcały, pokazując jak wiele się nauczyła i co może pokazać, a przede wszystkim, że każda próba jest doświadczeniem.

Anielka mimo wielkich wątpliwości, postanowiła wziąć udział w konkursie.

[do prowadzącego: wątpliwości, zwątpienie, rezygnacja kształtuje się w wyniku wewnętrznego lęku przed niewiadomą, oceną przegraną, jednak nie nauczymy dzieci dążyć do celu, jeśli zblokuje je lęk, dlatego warto zachęcać dzieci do próbowania, tłumacząc im, że każda próba jest lekcją / doświadczeniem].

Codziennie po szkole trenowała w swoim pokoju, powtarzając kroki i ruchy, które wymyślała sama. Była bardzo wytrwała. Nie zważała na trudy i przeciwności, ciągle dążąc do doskonałości.

Kiedy nadszedł dzień konkursu, Anielka i jej rodzice udali się do sali teatralnej. Zobaczyła tam, tak wiele dzieci, że natychmiast wątpliwości wróciły.

Mama spojrzała na córeczkę, klęknęła przed nią i powiedziała: Anielko, tak wytrwale ćwiczyłaś. Jesteś naprawdę wspaniała. Wyobraź sobie, że nie stajesz na scenie, a tańczysz dla siebie, w swoim malutkim pokoju. Zatańcz tam tak, jakbyś tańczyła dla siebie. Naprawdę nie ma znaczenia wynik. Najważniejsza jest Twoja praca, jaką włożyłaś. Jeśli teraz się nie uda, przyjdziemy za rok, ale będziesz chociaż wiedziała co poprawić. Nie patrz na innych, skup się na sobie.

Ania małymi rączkami przytuliła się do mamy i poczuła, że jest gotowa. Wyszła na scenę i postanowiła zatańczyć swoją własną choreografię, która była pełna energii, radości i pasji. Na scenie dała z siebie wszystko, wyobrażając sobie, że tańczy w swoim małym pokoiku. Swoim tańcem wyrażała emocje, które odczuli wszyscy sędziowie. Mimo tremy i napięcia, nie popełniła żadnego błędu, poruszając się z gracją i pewnością siebie. Po zakończeniu występu, Anielka czekała na ogłoszenie wyników, ale już się nie bała. I choć miała łzy w oczach i dłonie skręcone w kłębek, to czuła, że zatańczyła najlepiej jak umiała. Kiedy nadszedł czas wyników, a prezenter ogłosił zwycięzcę, Anielka nie mogła uwierzyć własnym uszom – to właśnie ona zdobyła pierwsze miejsce! Jej determinacja, ciężka praca i wiara we własne siły zostały nagrodzone, a ona mogła wreszcie poczuć dumę z siebie.

Mała Anielka nauczyła się, że nie ma rzeczy niemożliwych, jeśli się naprawdę chce i ma wsparcie najbliższych osób. Odkryła w sobie siłę, determinację i wytrwałość, które pomogły jej osiągnąć swój największy cel. Teraz wie, że nie ma przeszkód, których nie można pokonać, jeśli się w nie wierzy. Pełna radości i dumy wróciła do domu, gotowa na kolejne wyzwania, jakie przyniesie jej przyszłość.

4. Dyskusja po bajce:

Po przeczytaniu bajki, prowadzący zachęcają dzieci do rozmowy na temat przekazu zawartego w opowieści. Dzieci mają możliwość podzielenia się swoimi refleksjami na temat motywacji i tego, jak można ją wzmocnić w swoim życiu.

1. Jakie marzenie miała Anielka od najmłodszych lat?

2. Co sprawiło, że Anielka obawiała się wzięcia udziału w prestiżowym konkursie tanecznym?

3. Jak Anielka przygotowywała się do konkursu?

4. Jakie emocje towarzyszyły Anielce podczas występu na scenie?

5. Czym wyróżniała się choreografia Anielki podczas konkursu?

6. Jak Anielka radziła sobie z tremą i napięciem podczas tańca?

7. Jakie uczucia towarzyszyły Anielce, gdy czekała na ogłoszenie wyników?

8. Jak zareagowała Anielka, gdy dowiedziała się, że zdobyła pierwsze miejsce w konkursie?

9. Co Anielka nauczyła się z tego doświadczenia?

10. Jakie uczucia towarzyszyły Anielce, gdy wracała do domu po zwycięstwie?

5. Ćwiczenie praktyczne:

Następnie prowadzący proponuje dzieciom zorganizowanie małego warsztatu, podczas którego będą mogły wykonać coś, co sprawia im radość i co jest ich pasją. To może być malowanie, rysowanie czy nawet pisanie swojej własnej bajki. Podczas tego czasu prowadzący podpowiadają dzieciom, jak utrzymać motywację i pracowitość, gdy napotkają trudności.

6. Podsumowanie i pożegnanie:

Na zakończenie zajęć prowadzący podsumowuje najważniejsze wnioski, jakie dzieci mogą wyciągnąć z dzisiejszych zajęć. Zachęca do kontynuowania pracy nad własnymi celami i do wykorzystywania motywacji, pasji oraz odporności w codziennym życiu.